چکیده:
از نظرتان میگذرد: ساختمان روزنامهء اسلوبودینی با 12 طبقه یکی از مدرنترین ساختمانهای«سارایوو»بود.پیش از جنگ،اسلوبودینی نه تنها یک روزنامه بود بلکه مهمترین گروه مطبوعاتی بوسنی-هرزگوین و دومین روزنامهء یوگسلاوی سابق به شمار میرفت. با سرمایهای در حدود 40 میلیون دلار،300 کارمند،دو روزنامه،20 هفتهنامه،مجلات 2Lدورهای و یک چاپخانه که به چاپ کتاب نیز میپرداخت،در حدود 40 دفتر نمایندگی در یوگسلاوی و چندین نمایندهء دائمی در پایتختهای مهم خارجی داشت. پس از شروع جنگ در یوگسلاوی سابق از آن همه مطبوعات فقط همین روزنامه-اسلوبودینی -مانده است.اوسلوبودینی که بر دروازههای 3Lپایتخت قرار دارد درست در خط مقدم است در این حال،هیأت تحریریه-جایی که در آن کرواتها،صربها،و مسلمانها شانهبهشانهء همه کار میکنند-تنها در فضای هزار متری از ساختمانی که هنوز سرپا ایستاده میکوشد روزنامه را به هر شکل ممکن زنده نگه دارد. خطوط اصلی ارتباطی این روزنامه با بیرون قطع شد؛نه فاکس وجود دارد،نه تلفن.بندرت پیش میآید که خطی با سارایوو برقرار شود.تاکنون تعدادی از اعضای تحریریه این روزنامه در حملات متعدد کشته و مجروح شدند.کار سادهء بیرون رفتن از روزنامه و داخل شدن به آن بینهایت خطرناک است. اعضای تحریریه،پنج ماه را بدون آب و برق گذارندند و در نور شمع کار میکردند برای اینکه در مصرف کاغذ صرفهجویی شود تعداد صفحات روزنامه را کاهش داده و تیراژ آن را از 60 هزار به چند هزار پایین آوردند و... او سرپرست گروه 60 نفری روزنامهنگارانی از اقوام گوناگون است که در طول محاصرهء سارایوو روزنامه را منتشر میکردهاند.سه نفر از اعضای گروه کشته،پنج نفر مفقود الاثر و بیش از بیست نفر زخمی شدهاند. کورشپایک در بیش از یک سال اخیر نخستین بار است که سارایوو را به منظور گرفتن«جایزهء شجاعت در روزنامهنگاری»3 از«بنیاد بینالمللی رسانهها»4ترک کرده است. او در نیویورک با کارن برسلو5و تام پست6 از نیوزویک گفتوگوی انجام داده که گزیدهء آن
خلاصه ماشینی:
"اعضای تحریریه،پنج ماه را بدون آب و برق گذارندند و در نور شمع کار میکردند برای اینکه در مصرف کاغذ صرفهجویی شود تعداد صفحات روزنامه را کاهش داده و تیراژ آن را از 06 هزار به چند هزار پایین آوردند و...
او در نیویورک با کارن برسلو5و تام پست6 از نیوزویک گفتوگوی انجام داده که گزیدهء آن از نظرتان میگذرد: نیوزیک:شما چگونه انتشار روزنامهای را در منطقه جنگی اداره میکنید؟ کورشپایک:ساختمانها کلا تخریب شده،ما در زیرزمینی که پناهگاه بمبهای هستهای است کار میکنیم.
آیا این مبارزهطلبی شماست که شما را در پیمودن راهتان استوار نگاه میدارد؟ بیشتر احساس مسؤولیتی است در قبال (به تصویر صفحه مراجعه شود) حرفهمان.
وقتی که همکاران خارجیمان برای ارسال اخبار جنگ به بوسنی میآیند و خودشان را در معرض خط مسلم قرار میدهند،چطور ممکن ا ست ما که در آنجا زندگی میکنیم،شهرمان آنجاست،مأیوس شویم؟در ضمن احساس مسؤولیتی هم به خوانندگانمان داریم.
شهردار استراسبورگ از من پرسید که شهرهای اروپایی برای سارایوو چه کار میتوانند بکنند و پاسخ من این بود که برای ما درخت بیاورند."