چکیده:
هدف پژوهش حاضر بررسی و تحلیل معیارهای طراحی فضای آموزشی موجود در مراکز پیش دبستانی و دبستانی و تنظیم آن ها براساس برنامه ریزی چند بعدی است. در این راستا، از هر دو روش کیفی و کمی بهره گرفته است.جامعه آماری این مطالعه اسناد و مدارک موجود درباره استانداردهای فضای آموزشی و معیارهای برنامه ریزی چند بعدی بوده است و در بعد کمی، از روش نمونه گیری تصادفی ساده 20 مرکز پیش دبستانی و دبستان ناحیه 3 شهرستان کرج استفاده شده است. ابزار گردآوری اطلاعات شامل چک لیست محقق ساخته است. در این مطالعه برای تحلیل داده های کیفی از فراوانی و نمودار و داده های کمی آزمون تی مستقل استفاده شده است. در جهت مستندسازی این پردازش، مراکزی که این برنامه ریزی را به کار گرفته بودند مورد مشاهده قرار گرفت. نتیجه اینکه اضافه نمودن این معیارها به استانداردهای فیزیکی در طراحی فضا نه تنها می تواند بسیاری از محدودیت های آموزشی در فضاهای غیر استاندار کنونی را به اتکای برنامه ریزی پوشش دهد، بلکه از ضروریات در طراحی فضای آمورشی مبتنی بر مباحث جدید در حوزه طراحی فضای آموزشی این پژوهش به شمار می رود. نکته قابل تاکید حاصل از پژوهش، اهمیت توجه به قابلیت های کاربست برنامه ریزی چندبعدی برای استفاده بهینه از امکانات و محدودیت های فیزیکی و غنی نمودن فرصت های یادگیری از منظر اهمیت برنامه ریزی در طراحی فضای آموزشی بود. مراکز پیش دبستانی علیرغم محدودیت های فضای فیزیکی، بر اساس برنامه ریزی چندبعدی، موفق به پرورش مهارت ها (معیارهای موجود) در کودکان شده بودند که در سایر مراکز به ویژه دوره ابتدایی امکان آن فراهم نشده بود. این یافته ها رابطه بین معیارهای طراحی فضای آموزشی براساس برنامه ریزی چند بعدی در دوره پیش دبستان را معنادار و مثبت نشان داد ولی در دبستان ها این فضای آموزشی چندان مبتنی بر برنامه ریزی چند بعدی نیست؛ یعنی یا معیاری را که براساس برنامه ریزی چند بعدی تعریف شده ندارد و یا حضور آن به صورت موردی است.