چکیده:
با توجّه به اهمّیّت نقش معلّمان در بهبود کیفیّت آموزش و یادگیری، توجّه بسیاری از محقّقان به بررسی متغیرهای مربوط به معلّمان معطوف گردیده است. در همین راستا، این تحقیق به‌منظور بررسی ارتباط بین خودکارآمدی و خوش‌بینی تحصیلی معلّمان زبان انگلیسی در ایران انجام گردید. به‌طور دقیق‌تر، در این پژوهش نقش پیش‌بینی‌کنندۀ مؤلفه‌های خوش‌بینی تحصیلی معلّمان شامل تأکید تحصیلی، اعتماد معلّم و کارآمدی معلّم بر درک معلّمان از کارآمدی خود مورد بررسی قرار گرفت. متغیر خودکارآمدی معلّم نیز از نظر عملیاتی شامل مؤلفه‌های مشارکت دانش‌آموز، فعّالیّت‌های آموزشی و مدیریّت کلاس در نظر گرفته شد. به‌منظور تحقّق اهداف این پژوهش، تعداد 335 معلّم زبان انگلیسی از نقاط مختلف ایران برای پُر کردن پرسشنامه‌های «خوش‌بینی تحصیلی» و «خودکارآمدی» بر اساس نمونه‌گیری طبقه‌ای و خوشه‌ای انتخاب شدند. برای بررسی فرضیّه‌های طراحی‌شده از «مدل معادلات ساختاری» استفاده گردید. نتایج اجرای تحلیل عاملی تأییدی بر روی داده‌ها، برازشِ ابزارهای به کار برده شده و هم مدل ساختاری را تأیید نمود. به‌علاوه با استفاده از روش «ضریب همبستگی پیرسون»، همبستگی‌های اکتشافی بین متغیرها مشخص گردید و برای تعیین میزان قدرت پیش‌بینی مؤلفه‌های خوش‌بینی تحصیلی بر خودکارآمدی معلّمان از «تحلیل مسیر» استفاده گردید. یافته‌های پژوهش بیانگر این بود که بین خوش‌بینی تحصیلی و خودکارآمدی معلّمان ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بر اساس یافته‌ها مشخص گردید که مؤلفه‌های تأکید تحصیلی، اعتماد معلّم و کارآمدی معلّم می‌توانند به‌طور قابل توجّهی خودکارآمدی معلّمان را پیش‌بینی نمایند. یافته‌های این تحقیق می‌تواند پیامدهای قابل توجّهی برای معلّمان زبان انگلیسی، اساتید مراکز تربیت‌معلّم و محقّقان این حوزه داشته باشد.
Exploring the role of teacher academic optimism and self-efficacy seems pivotal in teacher education. Therefore, this study was set to explore the relationship between teacher self-efficacy and teacher academic optimism among a sample of Iranian EFL teachers. More specifically, the predictive influence of EFL teachers’ academic optimism components consisting of academic emphasis, teacher trust, and teacher efficacy on the perceptions of their self-efficacy constituting student engagement, instructional practices, and classroom management was examined. In so doing, a total of 335 Iranian EFL teachers were recruited to fill out the measures of teacher self-efficacy and teacher academic optimism. Structural equation modeling was conducted to establish the hypothesized relationships. The results of confirmatory factor analysis on the dataset confirmed the fitness of all the employed measures and the structural model. In addition, inter-variable exploratory correlations were identified using the Pearson product-moment correlation coefficient, and path analysis was used to examine the predictive powers of academic optimism factors on teacher self-efficacy. The research findings revealed positive and significant relationships among teacher self-efficacy and teacher academic optimism components. It was also found that academic emphasis, teacher trust, and teacher efficacy could positively predict teacher self-efficacy. These findings have significant implications for practicing EFL teachers, teacher educators, and researchers.
(
, 
, 
)
